MTBO czyli Maraton Rowerowy Blisko Otwocka - Dłużew

Sobota, 29 września 2012 · dodano: 01.10.2012 | Komentarze 4

Na jesienną edycję Maratonu Rowerowego Blisko Otwocka, którą organizuje Otwocka Grupa Rowerowa (od nich pożyczam zamieszczone zdjęcia) wybieram się z Thelim i Marcinem, który jest skromnym ale niezłym napieraczem. Ta edycja nie jest zaliczana do generalki pucharu na orientację, ale i tak nie zamierzamy odpuszczać.
Do Dłużewa gdzie jest baza udaje nam się dotrzeć w rozsądnym czasie i bez nerwówki stajemy na starcie.
Rozdanie map i próba wykreślenia na mapie wariantu przejazdu. Tak robią najlepsi. Ja zawsze jadę na żywioł, albo na kole ;)

Narada wojenna czyli rysowanie wariantu. Każdy narysował co innego, a i tak pojechali razem :) © chrisEM

Na starcie ok 90 osób. Nie ma pretendentów do Pucharu w rajdach na orientację. Oszczędzają siły przed Odyseją?

Blisko 100 osób na starcie. © chrisEM

Kto gotów do jazdy robi sobie pamiątkową fotkę. W końcu trudno przewidzieć jak się będzie wyglądać po.

Przed startem każdy może czuć się potencjalnym zwycięzcą © chrisEM

Niewe wystartował jakby się gdzieś spieszył. Ja za nim. I tak już nie miałem nic do roboty. W połowie drogi do pierwszego punktu dogania nas Goro i Josiv.
Na pierwszy ogień idzie PK3. Czyli Marszałek Niewe wybrał wariant zaliczania trasy przeciwnie do wskazówek zegara. PK podbity jedziemy na ...PK4. Czyli jednak zgodnie z ruchem wskazówek. OK. Ale, ale, żeby zmylić wroga wyjeżdżamy poza mapę. Tam nas nie znajdą. Potem okrążamy punkt. Marszałek Niewe, jego adiutant czyli ja i szeregowy Goro flankujemy go ze wschodu a Josiv z sanitariuszką z zachodu. Tak wszystkich zaskoczyliśmy tym posunięciem, że pouciekali już na inne punkty.

Przy tej kapliczce był PK4. W środku jest księga do której można się wpisać. Nie mieliśmy czasu sami się o tym przekonać. Trzeba było gonić. © chrisEM

Niewe dalej prowadzi blitzkrieg, ale front się rozciągnął i ja z Gorem zostaliśmy w piaskach. Spotykamy się jeszcze z resztą oddziału na PK1, ale dalej już bez wodza błąkamy się od PK11 (gdzie ostatecznie formuje się grupa Ja, Goro i Josiv) do PK5 i poszukując naczelnego dojeżdżamy do PK6. Jest, znaleźliśmy go! Błąka się po łące, która wg mapy powinna być większa. Młody las urósł na tyle, że myli wielu. Niestety znowu rozstajemy się z Niewe i odbijamy PK2,7, 12. Goro przebąkuje coś o kryzysie, ale odbudowuje się na bardzo urozmaiconym szlaku rowerowym, który przebiega pomiędzy 12 i 13 ;).

Dukt rowerowy, pomiedzy 12 a 13 pnk na Otwock MTBO 11 © Josiv

Przed PK14 natykamy się na bardzo fajny skład desek rozdzielczych. Jest malowniczo umieszczony na skraju lasu. A w deskach można przebierać. Jak kiedyś mi się znudzi ta w moim samochodzie to już wiem gdzie szukać czegoś ciekawego.
Ale póki co musimy dalej poszukiwać Wodza. Na PK15 go nie ma. Tak samo jak i na 8. Dogania nas na PK9. Sam nas znalazł. Widocznie się stęsknił. Za PK9 pokonujemy zasieki pod napięciem oraz pole minowe. Jakoś tu się okazuje, że do ogniska kończącego zabawę zostało mało czasu. Przyspieszamy i robimy szybkie przeloty pomiędzy PK16, 17 i 10. 10 jest ostatnim punktem kontrolnym. Możemy wracać na bazę.

Zjazd z 16 do 17 pnk - Otwockie MTBO 11 © Josiv

Tylko że mamy 18 minut i do pokonania spory odcinek w różnych warunkach terenowych. Gdy dojeżdżamy do asfaltu, Goro włącza dopalacze. Chowamy się w jego cieniu aero i można powiedzieć, że mkniemy jak jeźdźcy apokalipsy. Zwłaszcza, że jest nas 4. Górskie opony wyją, psy chowają się w budach, kierowcy uciekają po rowach, krowy gubią łaty, a mieszkańcy mijanych wiosek stawiają gromnice w oknie.
Posłano po księdza. Krótką zmianę daje Niewe a ja jeszcze krótszą. Na końcówce Goro z Niewe wyprzedzają mnie i oddalają się. Mam wrażenie, że zaraz wypluję płuca. Zegar bezlitośnie odlicza ostatnie sekundy i na metę wpadam już po czasie. Nie, nie! Całe szczęście mój czasomierz spieszy się 2 minuty i nie ma karniaków.
UFF. Zrobiony komplet PK. 14 miejsce.

Część wariantu optymalnego wrysowany przez orga. Tę część przejechaliśmy podobnie :) © chrisEM

Jeszcze pasza oraz sympatyczne ognisko na rozluźnienie i wracamy zadowoleni do domów. Pogoda dopisała, powalczyliśmy, socjal wzrósł. Tak powinna wyglądać sobota.

W tak pięknych okolicznościach. Pogoda zrobiła nam dobrze. © chrisEM